مبارک بادت این روز جهانی
که نوشیدی شراب زندگانی
بدنیا آمدی لپّت تپل بود
ولیکن معده ات همواره شل بود
عمو،خاله،مامان،دائی و عمّه
بگفتن تخته اش انگار کمّه
ولی بخت زمان گردید یارت
همان تخته، بشد بازار کارت
که هم هالو و هم استاد گشتی
به چشم حاسدانت خار گشتی...
خدا یارت بوَد ای دوست جونی
ایشالا تا ۱۲۰ سال بمونی